Aankomst en eerste indrukken.

Na een groot dilemma over het gewicht van mijn bagagestukken toch besloten met een klein overgewicht in te checken. Ik kon niet bepalen wat ik nog uit mijn bagage wilde halen. Na een korte nacht ben ik door Erwin naar Schiphol gebracht. Dit was erg prettig. In mijn benen voelde ik de spanning van het vertrek. Nu het ging gebeuren kwamen de zenuwen er toch wat uit.

Op mijn instapkaart stond dat ik erg vroeg moest boarden. Ik houd mij natuurlijk trouw aan de opgedragen tijden, hierdoor heb ik helaas weinig tijd kunnen besteden aan de mensen die mij zijn komen uitzwaaien. Wel veel dank voor jullie komst. Dat was erg leuk en lief.

Mijn handbagage werd zonder morren geaccepteerd. Daarna wachten tot ik kon boarden. Ik had een raamplaats in een Boeing 747-400 van KLM. Ik heb onderweg mooi besneeuwde bergtoppen van de Alpen gezien, de kust van Kroatië, een immens grote woestijn in noord Afrika. Tijdens de vlucht heb ik twee keer gegeten, snacks gehad, gedronken, gedut, ‘Het diner’ gekeken en een aflevering van CSI. Ik vind het ook altijd leuk om af en toe op het scherm te zien waar we in de lucht hangen.
In het donker in Nairobi geland. Omdat in augustus vorig jaar half het vliegveld is afgebrand moesten we over het vliegveld lopen naar de terminal. De mensen in transit moesten zich op het platform verzamelen bij mensen die bordjes ophielden ‘transit’. Hierna werden we via een personeelsingang het gebouw ingeleid. Wat mij direct opviel waren de blanken. Op de een of andere manier had ik hier minder op gerekend terwijl het een toeristisch land is. Naïef…?! Ik merkte direct het temperatuursverschil met Europa. Had ik nog staan klappertanden op Schiphol, nu konden de kledinglagen uit. Warm. Na een kleine drie uur wachten kon ik de volgende vlucht boarden: naar buiten, met een bus naar het vliegtuig en weer lopend via het platform het toestel in. Bij het verlaten van de terminal stond ik tussen lange mannen met Rwanda sportshirts aan. Het bleek het volleybalteam te zijn. Zij hadden kwalificatie wedstrijden gespeeld in Kameroen voor een groot toernooi. Helaas niet door gegaan. Het was de eerste keer dat ze meededen en houden hoop voor de toekomst.
Ik heb wat geslapen in het vliegtuig, de maaltijd afgeslagen. Na een tussenlanding in Burundi veilig aangekomen (met mijn beide ingecheckte bagagestukken) op het vliegveld van Kigali, Rwanda. We waren veel eerder geland dan gepland hierdoor was er nog niemand die mij op kwam halen. Ik vond dit niet helemaal prettig maar ik hield mezelf voor dat dit te maken had met het vroege landen. Pfff… inderdaad, dit bleek het geval te zijn. Na een tijdje kwam toch Enias, taxichauffeur, met een VSO A4tje mij oppikken.
De rit naar mijn tijdelijk onderkomen verliep rustig. Er werd rustig gereden. De wegen waren goed geasfalteerd, het was stil op straat, het ziet er erg groen en schoon uit. Wat een verschil met Guyana en Georgetown. Ik werd naar Jesus Christus gebracht, is dat niet een veilig en rustgevend gevoel? Dit is een katholieke lodge. Er waren kamers met twee bedden, tafel en stoelen en een wastafel. Toilet en douche verderop in het rijtje. Ik had kort geslapen, bij het ontbijt heb ik Joshepine ontmoet. Zij is een andere VSO-ster die samen met mij is gestart. Zij komt uit Kenia en is doof vanaf haar 18de. Het contact was erg leuk, creatieve communicatie noodzakelijk door mijn gebrek aan sign language vaardigheden. Het VSO kantoor was erg dichtbij, de straat in aan de overkant. We hebben een korte introductie gehad over VSO in Rwanda, wat doen ze, over financiën en ik heb twee lessen Kinyarwanda gehad. Leuk maar wisselend succesvol. Ik zal in Ngoma/ Kibungo verder les krijgen.
Er is veel VSO staff in the office. Er zijn op dit moment 80+ V SO volunteers in Rwanda.
Vrijdagochtend hebben Josephine en ik inkopen moeten doen voor mijn huis. Ik kreeg hiervoor een budget van VSO. Household equipment, nog best lastig om te bepalen wat je allemaal nodig hebt. Ik heb de eerste noodzakelijke dingen in huis. Ik heb vrijdag ook Jacqueline ontmoet. Zij is de district disability officer waar ik mee ga samenwerken. De communicatie zal interessant worden. Ze spreekt beperkt Engels en wat Frans. Samen zijn we door een VSO chauffeur naar mijn huis gereden. Hier heb ik mijn landlord waarnemer ontmoet. Hij komt welwillend over maar ik heb gemerkt dat dingen regelen tijd zullen kosten.

Ik heb een groot huis voor mijzelf. Er zijn 5 slaapkamers echter maar 1 is er gemeubileerd met bed en ladekast. Ik heb een ruime living met twee banken, twee fauteuils, 4 bijzettafeltjes (waarvan er twee het glas missen waardoor alleen de randen gebruikt kunnen worden), een salontafel, een eettafel met 6 stoelen. In de keuken is een aanrechtblad met twee ‘sidetables’ om iets op te zetten. Op de lage staat mijn elektrisch kooktoestel van VSO. Ik heb ook een klamboe en een waterfilter van VSO gekregen.
Het bed heeft een schuimlaag die moet doorgaan voor matras. Erg doorgelegen. Deze zal vervangen gaan worden. De douche is een koude stortdouche van boven. VSO heeft de landlord gevraagd deze te vervangen voor een douchekop die ik in de hand kan houden. Ik weet niet of dat gaat gebeuren. De landlord moet nog waslijnen creëren en een boekkast of zo iets. Ik kan nu nergens is in of op zetten. Ik heb rond het huis een rots/ rode klei tuin. Er staat een enkele struik, er groeit een kool, er is een papaja en avocado boom achter het huis. Ik kan er alleen niet bij. Er is gras gezaaid op een stukje achter het huis, er is alleen wat regen nodig om deze harder te laten groeien. De omheining van mijn erf is van riet. Er is een metalen toegangshek tot mijn erf. Mijn huis ligt aan een weg parallel aan de hoofdweg, rood zand. ’s Nachts heb ik een guard. Hier moet ik erg aan wennen. Volgens mij heet hij Jean Paul maar hij spreekt alleen Kinyardwanda. Hij houdt het erf ook een beetje bij.

Gisteren heb ik Moses ontmoet. Hij komt uit Zimbabwe en is ook VSO-er. Hij woont aan de hoofdweg, dicht bij mij. Ik heb hem mijn eerste vragen gesteld over het leven in Ngoma en prijzen, winkels etc. Amy woont ook bij hem maar zij reist op dit moment met haar ouders door Rwanda. Zij is haar placement aan het afronden. Het huis van Moses en Amy is veel gezelliger en voelt fijner dan de mijne. Wie weet wat er gebeurd nadat Amy vertrekt. Tevens heb ik Chris ontmoet. Hij komt uit de Filippijnen en woont een dorp verder op. Ze hebben mij op een diner getrakteerd en ik hen op een drankje in een barretje (met TV scherm met Engels voetbal). Het was een erg gezellige dag en contact.
Ik heb nog veel bekijks als nieuwe witte, er wordt gekeken en gegroet. Er wordt niets naar je geroepen op straat.

Over het algemeen is het volgende over Rwanda te zeggen: het is hier erg mooi, heuvelachtig (als ergens iets horizontaal loopt is dit bijzonder), groen, schoon, stil, mensen zijn vriendelijk, mensen houden hun huis en erf bij, het verkeer oogt veilig, de wegen zijn goed onderhouden. Water en elektriciteitstoevoer is wisselend, klimaat voelt prettig. Warm maar met een windje, koeler in de avond hier in mijn omgeving.
Kinyarwanda is de hoofdtaal, Engels en Frans wordt ook wat gesproken. Op het werk zullen veel meetings in Kinyarwanda zijn, ik ben benieuwd.