21. VAKANTIE!

Ik stond bij de uitgang met met name zwarte mensen te wachten. Rustig druppelden de eerste passagiers de uitgang uit, licht- en donkergekleurden. Maar dan… tada… daar komen twee heel bekende mensen de hoek om gedraaid met een trolley vol bagage. Ik ben direct vooraan gaan staan zodat ze me niet konden missen maar dit bleek sowieso niet zo moeilijk omdat ik bijna licht gaf tegen de donkere mensen op de achtergrond. Wat heerlijk om elkaar weer te zien en te voelen. Heel bekend en vertrouwd. Ze zien er wel wat wit uit. Nadat ze hebben ingecheckt in hun accommodatie en het eerste elkaar bekijken wat is afgezwakt zijn we naar een pizzeria gelopen met mooi uitzicht over het donkere maar glooiende Kigali met alle lichtjes van de straatlantarens en huizen. Ze hebben ook direct een paar andere VSOers ontmoet die daar net klaar waren met eten. De start is direct in het diepe. Na een gedeelde pizza en Han’s eerste Rwandese biertje zijn ze moe maar voldaan van de eerste indrukken naar bed gegaan. Ik sliep deze nacht nog op een andere locatie omdat deze nog door VSO werd betaald als nacht na de laatste meeting dag.

Hoe de 4 weken Rwanda zijn verlopen is lastig in een mooi verhaal samen te vatten. Het wordt waarschijnlijk veel: en toen, en toen. Sorry hiervoor.

Ik was toch niet extra vroeg opgestaan maar toen ik bij Han en Marieke aan kwam waren zij net klaar voor het ontbijt. De eerste dag hebben we in Kigali doorgebracht. Eerst maar alle meegebrachte bagage voor een project in Rwanda afgeven bij la conference Episcopale du Rwanda afgeleverd. Dat scheelt gewicht. Vervolgens verder richting het centrum van het centrum gelopen en gepind. In een westers lunchcafé gepauzeerd. Dit bleek geen verkeerde keus want de eerste bui voor Han en Marieke brak los. Na een rustpauze terug in de Auberge door naar de markt. Marieke heeft direct de mooie lappen afdeling op de markt gezien. Te veel om uit te kiezen maar ze heeft al een lapje gekocht. Han geeft zijn ogen overal goed de kost en kijkt z’n ogen uit. ’s Avonds lekker Indiaas gegeten. De dag erna hebben we de tassen in een bus gehesen en zijn we naar mijn huis gereisd. Aan de ene kant was het een prima huis maar het was even wennen met een teiltje douchen en water wat er soms wel en soms niet is. Het is net kamperen. Na aankomst heb ik leuke cadeautjes en brieven / foto’s ontvangen en toen de koffers verder open gingen kwamen ook mijn praktische bestellingen er uit. Nu kan ik bijv. mijn gezicht weer in de crème zetten in plaats van met vaseline bedekken. Er kwam ook lekkere butterscots chocolade en drop uit, zelfs hagelslag heb ik nu in mijn huis. ’s Avonds voor het eerste brochettes en gegrilde aardappel gegeten. Han heeft inmiddels zijn favoriete biertje bepaald: Mutzig. De volgende dag zijn we via een lunch bij Pacifique, een bezoek aan een leeg kantoor (omdat het weekend is), een kort moment in mijn nieuwe huis (nu nog van Moses) op de markt van Kibungo terechtgekomen. Een paar dingen gekocht voor het avond eten en toen zijn Han en Marieke voor het eerst op de motor gestapt terug naar mijn huis. Er zullen er nog menigeen volgen. Op zondag zijn we precies op tijd bij de weg om de bus niet te missen. Koffers door het raam, achter of voor in de bus en hop naar Kigali. We stopten eerst op busstation Remera waar we twee dagen eerder waren ingestapt maar reden nu door naar Nyabugogo, het hoofd busstation. Dat was DRUK! Alle studenten gingen precies die dag ook met de bus en stonden met heel hun hebben en houden ook op Nyabugogo, met of zonder familieleden. Deze mierenhoop had tot gevolg dat wij pas ’s avonds een busticket naar Ruhango konden krijgen, grrr… Toen hebben we onderhandeld met een taxichauffeur en deze heeft ons keurig bij Terry aan de weg afgezet, zij stond ons op te wachten. Het was gezellig om bij haar koffie te drinken en haar huis te zien. Dat was wel een contrast met de mijne, ach verschil kan er zijn. Shirley heeft ons uiteindelijk daar opgehaald en ons naar Nyanza gereden. We logeerden twee nachten bij Shirley en Ado, dat was erg gezellig. De eerste avond uit eten geweest en de tweede dag heeft Marieke heerlijk gekookt. Indiaas met verse kip! Na de slacht bij de markt moest er ‘thuis’ toch ook nog het een en ander schoongemaakt worden. Ik heb het niet meegekregen. In Nyanza hebben we HVP Gatagara revalidatie/ orthopedische werkplaats, het oude en nieuwe koninklijk paleis bezocht met de mooie koeien met grote horens (nu is er geen koning meer) en de national art galerie met kust van alleen de 21ste eeuw. Rwanda kent geen kunst in hun cultuurhistorie. ’s Avonds heeft Shirley Han uitgedaagd in het balletjes spel dat door heel Afrika wordt gespeeld en overal anders heet. Het zwembad van een hotel in Nyanza was ook heerlijk, echt vakantie. Daarna helaas toch weer een bus in naar Huye/ Butare.

We sliepen in een groen motel met direct apen in de omgeving, deze kunnen flink lawaai maken op het dak. Butare heeft een universiteit en er waren studenten ignore dans (nationale dans) aan het instuderen. Dat was leuk om te zien. ’s Avonds tussen de andere witte mensen op een terras van een hotel gegeten en koffie gedronken. De hoofdattracties van Butare zijn het nationaal museum en natuurlijk de enige ijssalon van Rwanda waar we terecht kwamen via een bezoek aan de kathedraal. Deze hebben we dan ook de volgende dag bezocht. De dag afgesloten met heerlijk chinees eten met zoals in Rwandees gebruik grote porties. We hebben erg ons best gedaan maar hebben het niet opgekregen. In een betaalde doggy bag is de rest meegenomen en aan een jongen op straat gedoneerd.

De volgende dag met de bus naar Gisakura, dit ligt aan de andere kant van Nyungwe forest. Dit was een uur of 4 in de bus met een sterk wisselend landschap en een weg van wisselende kwaliteit maar wel op hoge snelheid. We moesten ons schrap zetten. We kwamen in een mooi groen guesthouse aan naast het parkkantoor en prachtige theevelden waar we langs zijn gewandeld. Na wat wikken en wegen is het gelukt om een auto te regelen die Han en mij de volgende ochtend om 5.00u. naar het startpunt van de chimpansee trek zou brengen. Dit betekende wel erg vroeg op. De chimpansees hadden peper in hun reet dus waren constant on the move. Dit is anders dan normaal wanneer ze ook rustig de boom in klimmen en daar blijven zitten om bekeken te worden. Er waren trackers in het bos die onze gids doorgaf waar de chimpansees zaten en dan konden wij er ook naar toe. Dit resulteerde in een heen en weer gewandeld door het bos. Een mooi bos overigens en we hebben hierdoor wel de Hornbill (vogel), Mona monkey en l'Hoëstmeerkat (aap) gezien. Op een ‘pad’ om af te snijden werden we belaagd door rode mieren. We stonden allemaal te ‘dansen’ en ons te ontdoen van deze rode rakkers. Je voelde duidelijk waar er nog een zat want daar voelde je een beet. Het is na een paar uur toch gelukt om de chimpansees te zien. Ze ogen relatief klein tussen alle bomen en het groen maar het was bijzonder om ze in hun habitat te zien. Lopend over de grond (één keer op 5 meter afstand), klimmend in een boom of rustig zittend op de grond, je wordt er stil van. Door alle dichte begroeiing was het wel lastig om ze goed te fotograferen. Voldaan maar moe kwamen we terug bij Marieke. De canopy walk hebben we maar niet gedaan om te rusten. Gelukkig hadden we dit in Guyana al een keer gedaan. Helaas was wel ons guesthouse volgeboekt en hebben we de twee volgende nachten in een aftands en overprijsde accommodatie geslapen.
De tweede dag zijn we afgedaald naar een waterval in een groep met Amerikanen en Oost-Europeanen. Onderweg zaten er nog apen in de kant maar die heb ik niet gezien. Het was een prachtige wandeling met voor Marieke wel soms grote op- en afstappen door de rotsachtige omgeving maar ze had een goede behulpzame chaperonne. De waterval was een mooie beloning voor de klim die nodig was voor de terugweg. We hebben bij de waterval gerust en wat gegeten en gedronken. Je moest een beetje opletten waar je stond anders kon je aardig nat worden. Terug boven aangekomen hebben we heel decadent iets gedronken bij een mooie maar luxe logde midden in de theeplantages. Een prachtig uitzicht over thee op de bergen en donkere regenwolken die ook nog water nieten vallen.

Bij het informeren hoe laat een bus de volgende dag naar Kibuye zou gaan kregen we wisselende tijden door. Het zou vroeg zijn en er zou er maar één gaan. Uiteindelijk stonden we om 5.50u. op het kruispunt waar de enige bus die dag langs zo komen, dit bleek ook zo te zijn. We hadden onze kont niet gekeerd en hij kwam de bocht om zeilen. Wat een mazzel. De bus was lekker leeg maar tijdens de zeker 5 uur durende rit werd bij langzaam volgestouwd met passagiers. Ze zaten bijna bij Han op schoot. De weg was niet overal al geasfalteerd en het was bocht- en heuvelachtig, dit was voor de bus bij één helling te veel gevraagd. Een groot deel van de passagiers (+ Han) stonden buiten en eindelijk lukte het de bus om niet meer af te slaan en de helling te nemen, waarna iedereen er weer in kon klimmen. In Kibuye zijn we naar Home St. Jean gegaan om daar te relaxen met mooi uitzicht op Lake Kivu. Het was heerlijk, even niets. De laatste dag daar hebben we een boottocht gemaakt naar Napoleon eiland. Daar huist een grote kolonie vleermuizen. Deze hingen onderste boven in de boom of vlogen rond na te zijn opgejaagd door handenklappen. Het was mooi te zien hoe groot ze waren. ’s Avonds had de omgeving de neiging om water uit de lucht te laten vallen en daardoor aten we diners binnen. Na de boot en lunch de bus in en na een bochtig tochtje de dag in Kigali beëindigd met heerlijk oosters eten.

De volgende dag met een klein busje (zoals in Guyana) naar Nyamata Church en Ntarama Church, genocide memorials bezocht. Daar wordt je echt geconfronteerd met de catastrofe van 20 jaar geleden. Het deed mij ook wat een de tweede wereld oorlog denken. Afschuwelijk maar een onderdeel van het verleden van Rwanda. Terug in Kigali heerlijk gegeten bij Zen Oriental restaurant.

De dag er op weer de bus in naar Rubavu / Gisenyi. Dit ligt in het noordwesten van het land aan lake Kivu. Uitstappen voor de moskee en onderhandelen met de motorrijders voor een prijs naar Ruzizi tent logde. Het bleek in Rubona te liggen, iets af van Gisenyi in een mooie baai. De naam zegt het al het was een kampeer situatie maar dan wel eentje richting glamping. Er stonden bamboe bedden in de tent met een kastje en mooie gekleurde gordijnen en lakens. Er was een mooie open houten gemeenschappelijk ruimte om te zitten en heerlijk te eten. Er waren heerlijke warme douches en een prachtig uitzicht over het meer. ’s Avonds was goed te zien dat de vissers al zingend het meer op roeiden om te gaan vissen in de nacht. Het zijn bootconstructies met drie smalle boten aan elkaar met lange bogen ertussen. In het donker waren de lantarens op de boten goed zichtbaar. ’s Morgens vroeg voeren ze weer naar de kant. We hebben een wandeling gemaakt door de baai en de boten van dichtbij bekeken en wat gedronken bij een lokale bar waar we achter een schutting zaten en toch bekijks kregen. Pacifique was ook naar Rubona gekomen en op zaterdag hebben we bij zijn ouders geluncht die in Gisenyi wonen. Er waren ook wat broers en zussen aanwezig en het kleine nichtje is altijd leuk om te zien. Er is ook nog even bij de grens met de DRC gekeken.

Na Gisenye en relatief korte busrit naar Musanze. Musanze is de uitvalsbasis voor bezoeken aan de Virunga Mountains. We hebben lekker gegeten bij La Paillotte en daarna met een busje en motor naar het kantoor van het natuurpark. Helaas was het op zondag gesloten in tegenstelling tot wat anderen ons deden geloven, of we waren er te laat op de dag. We gingen naar het kantoor om te achterhalen of Han en Marieke de dag erna naar de Golden Monkeys konden. Ik voelde me moe en ging niet mee, ik had Golden Monkeys gezien tijdens de afdaling van Mt. Bisoke vorig jaar. H&M wel vroeg op de volgende dag en hop naar het busstation om een goede taxiprijs naar het parkkantoor te krijgen. Dit was gelukt. Helaas is het hele apenverhaal niet doorgegaan door verdere dure transportkosten. Ze hebben toen een mooie wandelroute gevonden terug naar het dichtstbijzijnde dorp en een bus terug genomen. Ik ben die dag even langs geweest bij de DDO van Musanze, mijn VSO collega was er helaas niet maar wel even gezellig gekletst met Hesron. ’s Middags lekker in de zon gezeten met een ijsje, lekker met een lepeltje uit een kartonnetje. ’s Avonds heerlijk weer bij La Pailotte gegeten, onze vaste stek.

De volgende dag met de bus naar Kigali en met een taxi naar een tankstation om een auto op te halen. We hebben een witte Toyota Rav4 gehuurd om er mee naar Akagera park te gaan. Even anders reizen dan met een publieke bus. Gelukkig rijden ze hier rechts dus het autorijden was niet erg wennen, wel al die mensen langs de kant waar je af en toe goed op moet letten. Ik heb de claxon ook goed gebruikt om fietsers de kant in te dwingen, het werk! Er staat regelmatig politie langs de kant om op snelheid te letten en dit wordt door ander auto en bussen soms doorgeseind. Helaas werd ik wel een keer aan de kant gezet door de politie met een laserpistool die keurig had geregistreerd dat ik te hard reed. Ik heb beleefd en onnozel gedaan en daarna mochten de drie muzungu’s gelukkig doorrijden. Bij aankomst bij mijn huis was het een drukke bedoeling in mijn compound. Wat is hier aan de hand? Ik zag Pacifique, die ik mijn sleutels had achtergelaten, ook dus ik dacht dat zal wel goed zijn. Helaas waren er drie jongeren op zoek geweest naar ijzer om in te leveren tegen geld en vonden mijn waterleidingen wel een geschikt idee. Gelukkig was er actieve sociale controle en is via mijn nachtwaker Pacifique gealarmeerd en deze heeft met hulp van Dasso medewerkers (beveiligers van het districtskantoor) een jongen te pakken gekregen, deze heeft de andere twee aangegeven. Ik heb ze met de auto naar het politiebureau in Kibungo gebracht waar ze niet al te zachtzinnig werden behandeld. De politie hield zich uiteindelijk in omdat ik aangaf dit niet te willen. Wat er na ons vertrek zou kunnen zijn gebeurd wil ik niet weten. Gelukkig was er al wel iemand bezig geweest de waterpijpen te repareren en vervangen door kunststof versies dus we hadden wel watertoevoer naar het huis.

De volgende dag dan met z’n vieren op weg naar Akagera park. Iets waar ik naar uitgekeken heb. Het eerste deel is over asfalt maar wanneer je de hoofdweg afslaat gaat de weg snel over in een gaten en geulen rijke rode zandweg. Dat was een uur goed geconcentreerd rijden voor mijn vader. En dan, daar is een hek, de entree van het park. We moesten ons eerst registeren bij de receptie maar daarvoor moest je eerst een stuk het park inrijden. Het was direct raak met dieren. We werden getrakteerd op een mooie vogels (van één weet ik de naam niet) en een hele familie bavianen. Na de registratie en instructies over de olifanten eerst in het hotel ingecheckt. We werden met een sapje ontvangen en hebben daarna wat gedronken op een terras met prachtig uitzicht. Op het terrein liepen ook bavianen rond en er waren mooie vlinders te zien. Het zwembad werd bewaard voor later. Vol enthousiasme gingen we op pad. We hebben veel getuurd en mooie uitzichten en dieren gezien. Als bestuurder goed opletten op de oneffen weg. Dit was ‘echt’ Afrika. We hebben helaas alleen sporen van olifanten gezien maar de dieren helaas niet. Wat we wel hebben gezien zijn o.a.: een zeearend, bavianen, hamerkop, impala’s, Maskertoerako (Bare-faced go-away-bird), zeebra’s, topi, waterbok, veel vervet apen, Pumba met zijn familie de wrattenzwijnen, nijlpaarden, een grote krokodil, giraffen, waterbuffels en bok- en vogelsoorten waarvan ik de naam niet van heb kunnen achterhalen. Het was een groot succes, mede door twee mooie overnachtingsplaatsen. De tweede nacht hebben we weer geglampeerd. Het lag aan het water, vrijwel alles van hout en natuurproducten, ’s avonds heerlijk eten buiten aan het meer rond een haardvuur. Han en Marieke hadden apen voor de tent en ’s nachts nijlpaarden gehoord. Echt genieten, paradijs. Helaas kwamen we wat laat aan omdat we de giraffen in het noorden van het park pas vonden zijn we daar het park uitgegaan en teruggereden naar de enige ingang in het zuiden. Deze rit was echter langer dan ingeschat.
De auto is door een auto wasser in Ngoma schoongemaakt en door Pacifique en mij weer in Kigali afgeleverd. We hebben nog twee agenten of politiemedewerkers een lift naar Kigali gegeven, zij hadden ook weekend.

Het weekend is rustig in Ngoma in mijn huis doorgebracht. Han heeft zich vermaakt door in de omgeving rond te lopen. Hij heeft nog een lokale paraplu gecreëerd door een bananenblad boven zijn hoofd te houden. Ik ben op zaterdag naar en bruiloft in Kigali geweest.
Nu komt echt het einde van de vakantie in zicht. Op maandag met alle bagage naar Kigali voor de laatste twee dagen. Ik heb een mooi fotoboek over Rwanda gekregen. Marieke heeft nog lappen Afrikaanse stof gescoord op de markt. De laatste avond hebben we bij de pizzeria gegeten waar we ook de eerste avond hebben gegeten en zo was de cirkel rond. Ze waren ruim op tijd op het vliegveld, het inchecken en de bagage werden snel afgehandeld en daarna konden ze met een directe vlucht en een hoofd vol indrukken van vier weken Rwanda terug naar het koude kikkerland.

EINDE VAN EEN PRACHTIGE VAKANTIE.