20. Achterstand bijwerken
Door: Sarah
Blijf op de hoogte en volg Sarah
09 Maart 2015 | Rwanda, Kibungo
Even gecheckt waar ik mijn laatste verslag ben geëindigd. Dit bleek oudejaarsdag geweest te zijn. Hopelijk zijn jullie allemaal het jaar goed begonnen met veel mooi siervuurwerk en een paar harde knallen. Hier (in Ngoma) gaat het nieuwe jaar heel stil van start. Ik kan me niet meer goed herinneren hoe ik oudejaarsavond heb doorgebracht maar ik was bij Pacifique. Op het werk en op straat wenst iedereen je gelukkig nieuw jaar. Mijn kerstboom staat nog steeds in de hoek van de kamer maar ik denk als ik hem aanraak dat hij van dorheid uit elkaar valt.
In de eerste week van januari heb ik de NCPD sector coördinators weer bij elkaar gehad. Ik heb hen geïnformeerd over wat NCPD eigenlijk inhoud en ze hebben gediscussieerd over wat zij als NCPD leden willen betekenen. Ze zouden ook het nieuwe budget ontvangen voor de cell visits maar zoals je leest: zouden, ging er iets mis bij VSO. Ze wilden mij het geld voor deze training niet overmaken omdat ik budget van december nog niet had verantwoord. Ik kon ze gelukkig wel het transportgeld voor die dag betalen, de trainingslocatie was erg meewerkend en heeft rustig gewacht tot ik hen kon betalen voor de huur van de zaal, lunch en tea break. De maandag volgend op de training ben ik naar Kigali gereisd om mijn papieren en overtallig geld in te leveren. Later die week kon ik de vendor betalen en ben ik twee dagen op de motor 14 sectors afgeweest, heerlijk, om overal het cell visit geld af te leveren. Ik kreeg helemaal zin om zelf mijn motorrijbewijs te halen. Ik merkte ook dat ik dan een knobbeltje op mijn hoofd zou moeten laten weghalen want daar drukt mijn helm soms vervelend op.
Nog even de laatste berichten heen en weer naar Nederland en een strak reisschema opgesteld voor mijn bezoek en dan kan ik het kantoor verlaten. De derde week van januari begon met drie dagen meetings van VSO. Ik werd daar verrast door de openingsdia van een presentatie van mijn senior programmanager want ik zag een foto van een meisje met downsyndroom die ik genomen had in Sake. Ze vroeg me iedereen kort te vertellen over haar en het werk dat ik doe in Sake Health Centre. De eerste twee dagen waren op inhoud van het SIG programma de derde dag ging over M&E. De meningen over deze laatste dag liepen wat uiteen maar de meerderheid neigde toch naar dezelfde mening. VSO heeft achteraf om feedback gevraagd in verband met de reacties en zal proberen het de volgende keer beter te doen. Het was ook niet eenvoudig omdat de niveaus en mate van ervaring met het online M&E systeem uiteen lopen. Ik heb één nieuw ding geleerd, het kon mij echter sowieso niet zo veel schelen, mijn hoofd was al in de vakantiemodes. Na bijna een jaar heb ik eindelijk vakantie en nog wel met hoog bezoek. ’s Avonds kwamen dan eindelijk mijn vader en zijn vrouw aan op het vliegveld van Kigali. We hebben een fantastische tijd gehad met heel veel nieuwe indrukken van beide kanten. We hebben genoten van het klimaat, de cultuur en natuur en natuurlijk van elkaar.
Dit is de korte versie van mijn vakantie. Wil je de lange versie lezen, lees dan mijn volgende verslag.
Nadat Han en Marieke op een dinsdagavond zijn vertrokken ben ik in Kigali gebleven omdat ik op vrijdagmiddag een VSO meeting had. Mijn vakantie liep tot donderdag en vrijdag was mijn eerste werkdag weer. Ik heb twee dagen aan gerommeld in Kigali. Ik heb een nieuwe lap stof gekocht en op de markt en er een broek en jurkje van besteld. Ze krijgen dezelfde print. Een nieuwe tailor dus even afwachten wat de kwaliteit zal zijn. Vrijdag zal het klaar zijn. Op donderdag avond kwam nog een grote groep mensen bij elkaar om afscheid te nemen van Kirsty en Stieg. Zijn gingen na 1,5 jaar Rwanda terug naar Europa. We aten bij de pizzeria waar ik twee avonden daar voor met Han en Marieke was geweest. Diezelfde dag was ik 1 jaar in Rwanda dus ik heb het ook een beetje gevierd (in mijn hoofd).
Toen ik vrijdagmiddag op de markt terug kwam was er niets klaar. De tailor bleek zaterdag begrepen te hebben. Dan maar geduld hebben. Op zaterdagavond was de finale van de Miss Rwanda verkiezing. Ik was wel benieuwd naar de uitslag (mijn favoriete won) dus heb ik het programma afgekeken maar ohhh… wat een slecht geregisseerde en opgezette show. ’s Maandags heeft het hard geregend en was het daardoor koud. Het internet op het werk werkte niet goed, helaas. Ik gaf de schuld aan de regen. Het bleek achteraf toch ook zeer met de sterkte van het signaal te maken te hebben. Die week heb ik het nieuwe activiteiten plan met bijbehorend budget samengesteld. Het budget is een heel stuk lager dan vorig jaar en er is een tweede VSOer dus het was even puzzelen waar het geld aan te besteden. Het scheelt dat ik nog maar een half jaar heb. Godfrey werkt nu ook in Ngoma (en Nyagatare en Kicukiru) voor coöperaties van PwDs. Woensdag kwam ik op het werk in de veronderstelling de dag te beginnen met een meeting maar deze bleek afgeschaft te zijn. Er zijn nu alleen op maandag en vrijdag meetings om 7.00. Daar ben ik blij mee.
Zaterdag 28 februari heb ik voor de 4de keer meegedaan aan UMUGANDA. We zijn met collega’s naar Murama gereisd om daar een veld in te zaaien met bonen. Het veld moest echter wel eerst voorbereid worden. De voorbereiding die al was gedaan was het leeghalen van het veld. We zijn begonnen met het loshakken van de grond en gelijkertijd voren maken. Ik kreeg even instructie want ik maakte te grote bewegingen. Op een gegeven moment kreeg ik zand in mijn oog en moest even mijn lens er uit halen en schoonmaken. Dit baarde wel opzien bij de mensen om mij heen. Dit hadden ze nog nooit gezien. De ES van het district maakte mensen wijs dat ze waren om ogen mooier te maken, ze wist niet beter. Na het voren maken heb ik meegeholpen om vertiliser in de grond te strooien. Het leek net vogels voeren. Na verloop van tijd waren er heel veel mensen aangekomen en dat maakte dat het soms leek alsof ze elkaar in de weg liepen of dubbelwerk deden. Anderen hebben de bonen uitgestrooid. UMUGANDA word altijd afgesloten met allerlei speeches, evenzo nu. Het bleef binnen de perken, 1,5 uur, want de mayor was er niet.
Tot mijn grote vreugde en na veel telefoontjes tussen VSO en mijn landlord is er begonnen aan de reparatie van mijn hek die al weken plat op de grond ligt. Nu het zijhek er weer staat is het hek aan de achterkant van het huis deels met de grond gelijk maar hier gaat aan gewerkt worden. Het is ws. af als ik eind maart ga verhuizen. Vorige week dinsdag is Jacqueline weer op de radio geweest over de categorisation of PwDs. Ik ging niet mee want ik had niets om te delen met de luisteraars. Kon ik verder met de voorbereidingen van de workshop van woensdag. We hebben 60 leden van NCPD uitgenodigd voor een training over HIV&AIDS, hier SIDA (FR) genoemd. We hebben UPHLS (The Umbrella of Organizations of People with Disabilities in the Fight against HIV and AIDS and in Health promotion) uitgenodigd en zij zullen de training verzorgen. Al veel deelnemers waren de dag erna tussen 9.00 en 10.00 aanwezig maar we moesten wachten tot ongeveer 11.00 voordag de trainer uit Kigali was aangekomen. Het was een goede bijeenkomst. Er was veel voorlichtingsmateriaal meegenomen die werd uitgedeeld om door mensen te gebruiken tijdens voorlichtingen in hun cells. Twee dozen condooms waren leeg na het vertrek van de participanten. Aan het einde van de training heeft een medewerker van de Health Centre van Kibungo ook nog een praatje gehouden en vervolgens konden mensen zich vrijwillig laten testen. Van de 57 participants hebben ongeveer 37 mensen zich laten testen, waaronder Jacqueline en ik. Zoals verwacht maar toch prettig waren onze testen negatief. Een geslaagde dag. De volgende dag ben ik met de motor naar Sake vertrokken om weer met de jonkies daar te werken. Ik heb een timide meisje die ineengezakt alleen in een rolstoel zat in een schommel gezet. Ze moest even wennen maar rustig aan ging ze het rustig zwieren waarderen. Ze ontspande en begon verlegen te lachten. Toen ze haar moeder zag kwam er een grote glimlach op haar gezicht. Ik was blij te merken dat de moeder positief reageerde en het bewegen van de schommel overnam. Er was een groepje hulpverleners aangekomen die ik niet kende. Het bleek een FT van Gahini hospital te zijn met twee stagiaires. Het bleken twee Belgische ergotherapie studenten te zijn. Het was leuk ze te ontmoeten en zij vonden het leuk mij te ontmoeten. Ik kwam ze de dag er na in Kigali tegen waar ik naar toe ging om financial sheets in te leveren. Bij VSO ook een kort gesprek over het nieuwe activiteiten plan, moet iets in de tekst worden aangepast. Ik heb die dag ook mijn broek en jurk opgehaald. Ze moesten iets worden aangepast maar verder zijn ze goedgekeurd. De broek heb ik vandaag aan. Ik heb heerlijk geluncht met wafels, banaan, slagroom en karamelsaus met een heerlijke African sweet smoothie. Heerlijk mezelf verwend dus nadat ik de permits had geregeld voor de GORILLA’s! Yeah!!! Zaterdag 4 april ga ik naar de gorilla’s. Dat lijkt me één van de hoogtepunten van mijn tijd in Rwanda. De dag heb ik afgesloten met mijn eerste kappersbezoek sinds 13 maanden. Je kan denken: dat wordt tijd, en dat was ook zo. Op navragen bij andere VSOers ben ik naar Umubano hotel gegaan en daar zouden Congolese kappers werken die haar van blanken zou kunnen knippen. Eerst werd mijn haar gewassen, ik denk wel drie keer. Was ook echt nodig! Lekker stevige wassing met soort massage idee. Hierna naar de kapper die gelukkig goed Engels sprak. Ik wilde er een stukje af, de dooie stukken, en ik gaf aan dat er voorheen wat lagen in zaten. Dit bleek hij gelukkig te begrijpen. Er zitten nu ook lagen in maar iets minder vloeiend overlopend dan in Nederland. Na het knippen vroeg hij of ik het goed vond zo. Ik kon het alleen bepalen op de blik van voren want de achterkant werd niet met een spiegel getoond. Nou ja, ik vond het snel goed. Het was toch ook nog half nat dus echt een goed idee kreeg ik niet. De dag beëindigd bij Innocent en Sarah in hun nieuwe huis. Mijn haar was inmiddels droog maar zo schoon dat het slap en futloos was. Toen ik zaterdag weer terug in Ngoma kwam bleek ik een nieuwe huisbewoner te hebben op de begane grond. Helaas was het niet meer in leven. Het was een mooi muisje die ik drijvend vond in een teiltje met water in de badkamer. Hij of zij was waarschijnlijk niet in staat uit de bak te klimmen en van uitputting verdronken. Helaas voor de muis. Ik had al het hele jaar muizen in mijn dak gehoord, ooit één voor mijn slaapkamerraam gezien maar verder nooit in mijn huis tot die dag. De muis is met water en al over de nieuwe schutting gekieperd. Dag muis. Ik heb mijn haar opnieuw gewassen en nu voelt het weer normaal.
Gisteren is hier international womens day gevierd. De nationale viering was in Kibungo. De prime minister en minister van Gender and family promotion, iemand van het ministerie van onderwijs, de voorzitter van een regeringsorgaan, UNICEF en de nodige andere hotemetoten waren uit Kigali gekomen. De voorzitter van de National women counsel was de master of ceremony deze dag. Er werd onder andere aandacht besteed aan onderwijs, sport, het krijgen van minder kinderen per gezin en het voorkomen van zwangerschap bij de jeugd. Aan de 30 beste studenten van de Oostelijke Provincie werden prijzen uitgereikt door de Imbuto Foundation, de foundation van de vrouw van president Kagame. 7 arme vrouwen kregen een koe. De dag werd besloten met een gekookte maïskolf en frisdrank. Voor het personeel van het district en andere genodigden was er daarna nog lunch in het kantoor. Je kon mij naar huis rollen. Toen ik ’s avonds op de bank zat te lezen werd mijn aandacht getrokken door iets in mijn ooghoek. Een muis: hallo muis! Het was een schattig klein bruin (veld)muisje. Wat nu? Ik heb geprobeerd de muis te vangen onder een glas. Dit lukte toen de muis zich had klemgelopen in de hoek van de keuken. Eenmaal in het glas zag het er bang uit. Ik heb de muis met een grote boog over de haag voor het huis geworden. Op dit moment zijn er drie opties: 1. De muis leeft happily ever after; 2. De muis is gehandicapt geraakt bij de landing; 3. De muis is dood door een verkeerde landing. Nu maar afwachten of ik meer familieleden van deze creatie ga zien rondsjouwen. Dan worden het nog fysiek actieve avonden.
Jacqueline is voor twee weken naar Tanzania. Ik moet bezig met het een beetje aanpassen van het activiteiten plan en de voorbereidingen van een workshop over twee weken.
Groetjes,
Sarah
In de eerste week van januari heb ik de NCPD sector coördinators weer bij elkaar gehad. Ik heb hen geïnformeerd over wat NCPD eigenlijk inhoud en ze hebben gediscussieerd over wat zij als NCPD leden willen betekenen. Ze zouden ook het nieuwe budget ontvangen voor de cell visits maar zoals je leest: zouden, ging er iets mis bij VSO. Ze wilden mij het geld voor deze training niet overmaken omdat ik budget van december nog niet had verantwoord. Ik kon ze gelukkig wel het transportgeld voor die dag betalen, de trainingslocatie was erg meewerkend en heeft rustig gewacht tot ik hen kon betalen voor de huur van de zaal, lunch en tea break. De maandag volgend op de training ben ik naar Kigali gereisd om mijn papieren en overtallig geld in te leveren. Later die week kon ik de vendor betalen en ben ik twee dagen op de motor 14 sectors afgeweest, heerlijk, om overal het cell visit geld af te leveren. Ik kreeg helemaal zin om zelf mijn motorrijbewijs te halen. Ik merkte ook dat ik dan een knobbeltje op mijn hoofd zou moeten laten weghalen want daar drukt mijn helm soms vervelend op.
Nog even de laatste berichten heen en weer naar Nederland en een strak reisschema opgesteld voor mijn bezoek en dan kan ik het kantoor verlaten. De derde week van januari begon met drie dagen meetings van VSO. Ik werd daar verrast door de openingsdia van een presentatie van mijn senior programmanager want ik zag een foto van een meisje met downsyndroom die ik genomen had in Sake. Ze vroeg me iedereen kort te vertellen over haar en het werk dat ik doe in Sake Health Centre. De eerste twee dagen waren op inhoud van het SIG programma de derde dag ging over M&E. De meningen over deze laatste dag liepen wat uiteen maar de meerderheid neigde toch naar dezelfde mening. VSO heeft achteraf om feedback gevraagd in verband met de reacties en zal proberen het de volgende keer beter te doen. Het was ook niet eenvoudig omdat de niveaus en mate van ervaring met het online M&E systeem uiteen lopen. Ik heb één nieuw ding geleerd, het kon mij echter sowieso niet zo veel schelen, mijn hoofd was al in de vakantiemodes. Na bijna een jaar heb ik eindelijk vakantie en nog wel met hoog bezoek. ’s Avonds kwamen dan eindelijk mijn vader en zijn vrouw aan op het vliegveld van Kigali. We hebben een fantastische tijd gehad met heel veel nieuwe indrukken van beide kanten. We hebben genoten van het klimaat, de cultuur en natuur en natuurlijk van elkaar.
Dit is de korte versie van mijn vakantie. Wil je de lange versie lezen, lees dan mijn volgende verslag.
Nadat Han en Marieke op een dinsdagavond zijn vertrokken ben ik in Kigali gebleven omdat ik op vrijdagmiddag een VSO meeting had. Mijn vakantie liep tot donderdag en vrijdag was mijn eerste werkdag weer. Ik heb twee dagen aan gerommeld in Kigali. Ik heb een nieuwe lap stof gekocht en op de markt en er een broek en jurkje van besteld. Ze krijgen dezelfde print. Een nieuwe tailor dus even afwachten wat de kwaliteit zal zijn. Vrijdag zal het klaar zijn. Op donderdag avond kwam nog een grote groep mensen bij elkaar om afscheid te nemen van Kirsty en Stieg. Zijn gingen na 1,5 jaar Rwanda terug naar Europa. We aten bij de pizzeria waar ik twee avonden daar voor met Han en Marieke was geweest. Diezelfde dag was ik 1 jaar in Rwanda dus ik heb het ook een beetje gevierd (in mijn hoofd).
Toen ik vrijdagmiddag op de markt terug kwam was er niets klaar. De tailor bleek zaterdag begrepen te hebben. Dan maar geduld hebben. Op zaterdagavond was de finale van de Miss Rwanda verkiezing. Ik was wel benieuwd naar de uitslag (mijn favoriete won) dus heb ik het programma afgekeken maar ohhh… wat een slecht geregisseerde en opgezette show. ’s Maandags heeft het hard geregend en was het daardoor koud. Het internet op het werk werkte niet goed, helaas. Ik gaf de schuld aan de regen. Het bleek achteraf toch ook zeer met de sterkte van het signaal te maken te hebben. Die week heb ik het nieuwe activiteiten plan met bijbehorend budget samengesteld. Het budget is een heel stuk lager dan vorig jaar en er is een tweede VSOer dus het was even puzzelen waar het geld aan te besteden. Het scheelt dat ik nog maar een half jaar heb. Godfrey werkt nu ook in Ngoma (en Nyagatare en Kicukiru) voor coöperaties van PwDs. Woensdag kwam ik op het werk in de veronderstelling de dag te beginnen met een meeting maar deze bleek afgeschaft te zijn. Er zijn nu alleen op maandag en vrijdag meetings om 7.00. Daar ben ik blij mee.
Zaterdag 28 februari heb ik voor de 4de keer meegedaan aan UMUGANDA. We zijn met collega’s naar Murama gereisd om daar een veld in te zaaien met bonen. Het veld moest echter wel eerst voorbereid worden. De voorbereiding die al was gedaan was het leeghalen van het veld. We zijn begonnen met het loshakken van de grond en gelijkertijd voren maken. Ik kreeg even instructie want ik maakte te grote bewegingen. Op een gegeven moment kreeg ik zand in mijn oog en moest even mijn lens er uit halen en schoonmaken. Dit baarde wel opzien bij de mensen om mij heen. Dit hadden ze nog nooit gezien. De ES van het district maakte mensen wijs dat ze waren om ogen mooier te maken, ze wist niet beter. Na het voren maken heb ik meegeholpen om vertiliser in de grond te strooien. Het leek net vogels voeren. Na verloop van tijd waren er heel veel mensen aangekomen en dat maakte dat het soms leek alsof ze elkaar in de weg liepen of dubbelwerk deden. Anderen hebben de bonen uitgestrooid. UMUGANDA word altijd afgesloten met allerlei speeches, evenzo nu. Het bleef binnen de perken, 1,5 uur, want de mayor was er niet.
Tot mijn grote vreugde en na veel telefoontjes tussen VSO en mijn landlord is er begonnen aan de reparatie van mijn hek die al weken plat op de grond ligt. Nu het zijhek er weer staat is het hek aan de achterkant van het huis deels met de grond gelijk maar hier gaat aan gewerkt worden. Het is ws. af als ik eind maart ga verhuizen. Vorige week dinsdag is Jacqueline weer op de radio geweest over de categorisation of PwDs. Ik ging niet mee want ik had niets om te delen met de luisteraars. Kon ik verder met de voorbereidingen van de workshop van woensdag. We hebben 60 leden van NCPD uitgenodigd voor een training over HIV&AIDS, hier SIDA (FR) genoemd. We hebben UPHLS (The Umbrella of Organizations of People with Disabilities in the Fight against HIV and AIDS and in Health promotion) uitgenodigd en zij zullen de training verzorgen. Al veel deelnemers waren de dag erna tussen 9.00 en 10.00 aanwezig maar we moesten wachten tot ongeveer 11.00 voordag de trainer uit Kigali was aangekomen. Het was een goede bijeenkomst. Er was veel voorlichtingsmateriaal meegenomen die werd uitgedeeld om door mensen te gebruiken tijdens voorlichtingen in hun cells. Twee dozen condooms waren leeg na het vertrek van de participanten. Aan het einde van de training heeft een medewerker van de Health Centre van Kibungo ook nog een praatje gehouden en vervolgens konden mensen zich vrijwillig laten testen. Van de 57 participants hebben ongeveer 37 mensen zich laten testen, waaronder Jacqueline en ik. Zoals verwacht maar toch prettig waren onze testen negatief. Een geslaagde dag. De volgende dag ben ik met de motor naar Sake vertrokken om weer met de jonkies daar te werken. Ik heb een timide meisje die ineengezakt alleen in een rolstoel zat in een schommel gezet. Ze moest even wennen maar rustig aan ging ze het rustig zwieren waarderen. Ze ontspande en begon verlegen te lachten. Toen ze haar moeder zag kwam er een grote glimlach op haar gezicht. Ik was blij te merken dat de moeder positief reageerde en het bewegen van de schommel overnam. Er was een groepje hulpverleners aangekomen die ik niet kende. Het bleek een FT van Gahini hospital te zijn met twee stagiaires. Het bleken twee Belgische ergotherapie studenten te zijn. Het was leuk ze te ontmoeten en zij vonden het leuk mij te ontmoeten. Ik kwam ze de dag er na in Kigali tegen waar ik naar toe ging om financial sheets in te leveren. Bij VSO ook een kort gesprek over het nieuwe activiteiten plan, moet iets in de tekst worden aangepast. Ik heb die dag ook mijn broek en jurk opgehaald. Ze moesten iets worden aangepast maar verder zijn ze goedgekeurd. De broek heb ik vandaag aan. Ik heb heerlijk geluncht met wafels, banaan, slagroom en karamelsaus met een heerlijke African sweet smoothie. Heerlijk mezelf verwend dus nadat ik de permits had geregeld voor de GORILLA’s! Yeah!!! Zaterdag 4 april ga ik naar de gorilla’s. Dat lijkt me één van de hoogtepunten van mijn tijd in Rwanda. De dag heb ik afgesloten met mijn eerste kappersbezoek sinds 13 maanden. Je kan denken: dat wordt tijd, en dat was ook zo. Op navragen bij andere VSOers ben ik naar Umubano hotel gegaan en daar zouden Congolese kappers werken die haar van blanken zou kunnen knippen. Eerst werd mijn haar gewassen, ik denk wel drie keer. Was ook echt nodig! Lekker stevige wassing met soort massage idee. Hierna naar de kapper die gelukkig goed Engels sprak. Ik wilde er een stukje af, de dooie stukken, en ik gaf aan dat er voorheen wat lagen in zaten. Dit bleek hij gelukkig te begrijpen. Er zitten nu ook lagen in maar iets minder vloeiend overlopend dan in Nederland. Na het knippen vroeg hij of ik het goed vond zo. Ik kon het alleen bepalen op de blik van voren want de achterkant werd niet met een spiegel getoond. Nou ja, ik vond het snel goed. Het was toch ook nog half nat dus echt een goed idee kreeg ik niet. De dag beëindigd bij Innocent en Sarah in hun nieuwe huis. Mijn haar was inmiddels droog maar zo schoon dat het slap en futloos was. Toen ik zaterdag weer terug in Ngoma kwam bleek ik een nieuwe huisbewoner te hebben op de begane grond. Helaas was het niet meer in leven. Het was een mooi muisje die ik drijvend vond in een teiltje met water in de badkamer. Hij of zij was waarschijnlijk niet in staat uit de bak te klimmen en van uitputting verdronken. Helaas voor de muis. Ik had al het hele jaar muizen in mijn dak gehoord, ooit één voor mijn slaapkamerraam gezien maar verder nooit in mijn huis tot die dag. De muis is met water en al over de nieuwe schutting gekieperd. Dag muis. Ik heb mijn haar opnieuw gewassen en nu voelt het weer normaal.
Gisteren is hier international womens day gevierd. De nationale viering was in Kibungo. De prime minister en minister van Gender and family promotion, iemand van het ministerie van onderwijs, de voorzitter van een regeringsorgaan, UNICEF en de nodige andere hotemetoten waren uit Kigali gekomen. De voorzitter van de National women counsel was de master of ceremony deze dag. Er werd onder andere aandacht besteed aan onderwijs, sport, het krijgen van minder kinderen per gezin en het voorkomen van zwangerschap bij de jeugd. Aan de 30 beste studenten van de Oostelijke Provincie werden prijzen uitgereikt door de Imbuto Foundation, de foundation van de vrouw van president Kagame. 7 arme vrouwen kregen een koe. De dag werd besloten met een gekookte maïskolf en frisdrank. Voor het personeel van het district en andere genodigden was er daarna nog lunch in het kantoor. Je kon mij naar huis rollen. Toen ik ’s avonds op de bank zat te lezen werd mijn aandacht getrokken door iets in mijn ooghoek. Een muis: hallo muis! Het was een schattig klein bruin (veld)muisje. Wat nu? Ik heb geprobeerd de muis te vangen onder een glas. Dit lukte toen de muis zich had klemgelopen in de hoek van de keuken. Eenmaal in het glas zag het er bang uit. Ik heb de muis met een grote boog over de haag voor het huis geworden. Op dit moment zijn er drie opties: 1. De muis leeft happily ever after; 2. De muis is gehandicapt geraakt bij de landing; 3. De muis is dood door een verkeerde landing. Nu maar afwachten of ik meer familieleden van deze creatie ga zien rondsjouwen. Dan worden het nog fysiek actieve avonden.
Jacqueline is voor twee weken naar Tanzania. Ik moet bezig met het een beetje aanpassen van het activiteiten plan en de voorbereidingen van een workshop over twee weken.
Groetjes,
Sarah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
