16. As a child in a candy shop!

Eerst maar beginnen met anderhalve week geleden.
Op donderdag ochtend naar Kigali gereisd voor een DDO/ DDA meeting. Ik werd gebombardeerd tot voorzitter van de meeting. Het ging gelukkig goed. Ik was even bang dat we in tijdnood zouden komen maar gelukkig viel dit reuze mee. We hebben die dag kennis gemaakt met de nieuwe District Disability Officer van Kicukiro.
De dag erna was ik een van de geselecteerden om mee te denken over een project proposal voor twee resource centres for special needs education. VSO wil dit project graag binnen halen maar het is een grote uitdaging gezien het budget en de gestelde tijd. We hebben vooral zitten brainstormen met behulp van onze ervaringen in Rwanda toe nu toe en onze persoonlijke professionele achtergrond.

Na de meeting moest ik wat financiële papieren afhandelen en cash innen bij finance. Dit duurde helaas langer dan gedacht. Ik wilde graag langs een winkel voor chocola en dan door naar Nyabugogo waar Shirley en Ado mij zouden ophalen met hun auto. Alles verliep uiteindelijk prima, maar dan zonder chocola. Met Shirley en Ado in hun auto op weg naar Byumba voor Petra’s verjaardag en Halloween. Het was weer een nieuw hoek van Rwanda. Mooie omgeving, goede weg en mooie valleien met theeplanten. Op een gegeven moment kwamen we bij controle post. Gelukkig mochten we doorrijden. We reden langs stilstaande vrachtwagens en mensen bij kantoren in de rij en kwamen bij een volgende controle persoon: paspoort. Hmmm, wat raar, paspoort? No, no paspoort: Byumba. We bleken te ver doorgereden te zijn en op de grens met Oeganda te staan. Mogelijk ben ik dus even in Oeganda geweest. Toen maar gekeerd en teruggereden met aanwijzingen van Lisa waar we naar op weg waren. Hierna verliep alles prima. In het huis van Lisa was er goed versierd door een vriend van haar in Halloween stijl. Langzaam druppelde iedereen binnen. Iedereen was ‘verkleed’. Ik was de Iron Chef. Dit had ik op internet gevonden als eenvoudig kostuum. Het schijn een kookcompetitie programma te zijn. We waren met 7 Nederlanders. Zie foto. Ik heb op mijn luchtbedje en in mijn slaapzak bij Jane in huis op de grond geslapen. Ging prima.

De volgende morgen met z’n zestienen op pad in een busje. Op weg naar Rugezi wetland. Hier stapten 5 Nederlanders uit en een Engelse. De rest reed door naar een theeplantage. Met een houten bootje zijn we het meer opgegaan om vogels te spotten. Het is een groot lang meer en wij hebben alleen het zuidelijke puntje gezien. Op een gegeven moment voeren we tussen het riet door. We hebben onder andere deze vogels gezien: Langteenkiviet, Knobbelmeerkoet, Hamerkop, Grote Pelikaan, Heilige Ibis, Lelieloper, Grijze kroonkraan, Zilver reiger, Hadada Ibis, Roodschouderwidavink, Geelsnaveleend en de Gevlekte eend. Van anderen weet ik de naam niet. Het was heerlijk weer en een mooie tocht. We hebben even regen gehad maar toen waren we het water al af. We moesten wachten tot de anderen ons weer ophaalden en toen heeft iemand van de omgeving ons trots de bibliotheek laten zien. In een kamertje aan de kerk stonden twee kasten met boeken die gedoneerd waren via PeaceCorps (USA). Het was mooi te zien hoe blij ze er mee waren.

Met Jacqueline ben ik twee dagen het district in geweest. We hebben coöperaties bezocht. Dit leverde lekker ananassen op van het land.

Op donderdag weer naar Kigali gereisd voor een meeting op vrijdag. ’s Avonds met Ado en Shirley heerlijk bij Zen restaurant gegeten: groene curry. Heerlijk! Er waren overwegend blanke gasten. Er was een meeting met alle volunteers van het disability program en hun partners. Niet iedereen was er en mijn collega was door de vice mayor naar een andere meeting gedirigeerd. Niet de bedoeling maar wat doe je er aan.
Na de meeting vroeg ik aan Shirley of ze zin had om mee te gaan naar Kimironko market om naar stoffen te kijken. Ik was er nog nooit geweest maar wilde ook eens naar stoffen kijken. Andere volunteers hadden al menig kledingstuk laten maken. Zo wij met Ado op weg naar de markt. Wat een walhalla. De hoek met stoffen is overdonderend. Ik had op internet gekeken wat ik wilde laten maken en moest er nu stoffen voor uitzoeken. Wauw, dat is nog niet zo makkelijk gedaan als gezegd. Zo veel mooie stoffen. Gelukkig vielen er ook veel af maar elk nieuwe kraampje had weer andere patronen. Uiteindelijk heb ik drie verschillende stoffen gekocht. Ik was er zo blij mee. Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel. Dit gaat echt verslavend worden. De stof is wel zwaar en moet nog soepeler worden.

Gisteren heb ik de NCPD sector coördinators weer gezien. Rapporten ingenomen en nieuwe budgetten verstrekt. Helaas was er 1 afwezig. We (eigenlijk vooral zij in Kinyarwanda) hebben gediscussieerd over hoe International Day for Persons with Disablities (3 dec.) in te vullen. Uiteindelijk gaan ze zich vooral richten op AIDS & Aids en gender based violence. Tijdens UMUGANDA van November gaan ze proberen publieke plaatsen toegankelijk te maken.
Na de meeting ben ik met mijn stoffen en niet al te goede printjes van het internet naar een lokale tailor gegaan. Met Frans, Engels en handen en voeten heb ik geprobeerd duidelijk te maken wat en hoe ik het wilde hebben van welke stof. Zondag kan ik als het goed is mijn lange wijde rok, knielange mouwloze jurk en enkel lange jurk met korte mouwtjes ophalen. Ik ben heel benieuwd. Foto’s volgen natuurlijk. Ik ga straks wel even extra langs om duidelijk te maken dat ik de lange jurk vanaf mijn kont recht naar beneden wil hebben en niet naar binnenvallend eronder waardoor het mijn kont zou accentueren. Dit wil ik niet, haha. Het was voor het eerst dat iemand mijn maten opnam om echt iets voor mij te maken. Heel bijzonder.

Sinds maandag is Jacqueline op annual leave. Beetje lastig werken zonder haar. Er moet veel gebeuren voor IDPD en haar vervanger is ook on leave. Goed gepland!

Wat ik nog vergeten ben te vertellen in een andere update is dat ik een keer thuis kwam na bezoek aan Kigali en toen lag een deel van mijn rietenschutting plat. Iedereen kon zo mijn compound van de zijkant betreden. Dat vond ik niet zo’n lekker idee. Ik verdacht mensen ervan de schutting te hebben omgeduwd maar later heb ik die beschuldigingen omgezet in houtrot + wind. Geoffrey, Moses en Pacifique hebben me geholpen de schutting weer rechtop te krijgen. Het riet is door het verschuiven niet meer zo dicht als het was maar het voldoet.

De volgende keer foto’s van mijn outfits.

Groetjes,

Sarah