13. ‘Het regent, het regent…’

Jaaaah, het regent weer. De regentijd is weer begonnen. Volgens sommige lokalen eerder dan normaal maar volgens anderen wel een goede tijd. De zon schijnt ook gelukkig nog. De temperatuur reageert wel op de regen.

Nu eerst even een maand terug. Na ons bezoek aan Murama moesten wij VSO-ers naar een JADF (Joint Action Development Forum) meeting. Hier kwamen alle nationale en internationale NGO’s bijeen die actief zijn in Ngoma district. VSO was in deze meeting de enige internationale NGO. Moses en ik zijn er naar toe geweest. Op het groepswerk na was alles in Kinyarwanda. In het groepswerk moesten we bepalen wat in het IMIHIGO plan (Rwanda performance contract) van het district opgenomen kon worden. Het district wordt geëvalueerd en beoordeeld op de uitvoering van dit IMIHIGO plan.

In het weekend ben ik opnieuw met Pacifique naar Rubavu getogen om baby Gaju te zien. Een schatje maar oogde wel klein vergeleken bij foto’s van mijn neefje. Ze schelen een week. Volgens lokaal gebruik hebben we ibitoke en kip meegenomen van de markt. Deze werden ’s avonds gegeten.
De daarop volgende maandag en dinsdag heeft VSO ons vermaakt het een quarterly meeting. Alle VSO-ers bij elkaar. We hebben VSO programma’s besproken en plannen voor de toekomst gemaakt. Tevens gekeken naar mogelijkheden om tussen de programma’s meer samen te werken en hoe aanbevelingen van DfID in te voeren. Het was gezellig om iedereen weer te zien.

Voor de District Disability Resource Centers heb ik het logo ontworpen. Jacqueline en ik hebben dit ook op ons namenblad op de kantoordeur gebruikt. Ik zal het logo als foto toevoegen. Wat je als leek allemaal kan met een computer.

Maandag 28 juli was hier een vrije dag: Eid-al-Fitr (einde van de Ramadan). Altijd fijn. De dag lekker ontspannen doorgekomen. Die woensdag hebben we een training voor 9 coöperaties (27 deelnemers) georganiseerd in cooperative and resource management. We hadden daar iemand voor gevraagd, Jacqueline en ik hebben onszelf hier niet aan gewaagd. Donderdag en vrijdag weer druk met quarterly partner meetings van het INSPIRED project in Kigali. Was interessant maar sommige presentaties duurden te lang.

6 Augustus heb ik VSO ondersteund op NINGO. Dit was een expo van leden van het Netwerk van Internationale NGO’s. Was leuk om te doen en leuk om informatie van andere organisaties te krijgen. Red een Kind en SNV waren er ook.

Afgelopen weekend ben ik voor het eerst naar kibuye/ Karongi geweest om twee verjaardagen te vieren, van Kate en Terry. Vrijdags naar Kigali gereisd en bij Josephine en Tina geslapen. Ik was erg moe dus niet uitgeweest. Zaterdag bijna drie uur in de bus van Kigali naar Kibuye, gelegen in het westen aan Lake Kivu. Heerlijk, echt een mini vakantie. Ik heb vrijwel niets gedaan. Gelezen, gekletst, lekkere steak gegeten en vergeleken met de anderen ‘op tijd’ naar bed. Het is daar prachtig. Het onderkomen lig aan een inham van het meer met een mooi uitzicht. Echt genieten. Wel wat grijs door vocht in de lucht. We waren met 10 umuzugus. 1 Hiervan ging maandag naar huis, voor goed. Dat maakte het afscheid voor sommigen een beetje emotioneel. Ik kende haar niet zo goed maar heb Mt. Bisoke met haar beklommen en ze was member van VolCom. Met Nora heb ik zondag ochtend nog wel een korte wandeling gemaakt.
De terugreis was weer spectaculair te noemen, in negatieve zin dit keer. De route van Kibuye naar Kigali was nogal bochtig en sommige studenten in de bus (reisden omdat de vakantie over was) konden hier niet zo goed tegen. Gevolg: overgeven. Ik had al een paar keer een rotte eieren lucht voorbij gekregen en op een gegeven moment greep het meisje naast me snel naar haar rokzak. Hier kwam een plastic boterhammenzakje uit die bijna op tijd voor haar mond kwam. Helaas ging een deel over haar tas en een paar spetters over mij. Ik vond het erg sneu voor haar maar ook voor mij. Wat een lucht! Gelukkig stonden de zijramen van de bus open en reis ik altijd met een mini Vicks Vaporub in mijn tas. Hop, wat Vicks in mijn neusgaten en de geur was geblokt door heerlijke menthol. Soms kwam de andere geur er wel doorheen maar veel minder sterk. Het meisje had alles keurig opgeruimd gelukkig. Later onderweg gingen nog drie anderen over hun nek. Gelukkig stonk dat niet. De overstap in Kigali verliep voorspoedig, ik had gebeld voor een ticket om 17.00. Ik zou om 19.30-20.00 thuis zijn. Zou, ja. Helaas tussen Rwamagana en Kayonza vond een fietser het een goed moment om vlak voor de bus over te steken of te keren. Gevolg: ik zag de fietser voor de bus langskomen gevolgd door een harde klap. Ik hield mijn hart vast. Te meer omdat wij links van de weg raakten door de uitwijkmanoeuvre van de chauffeur. Ik zag niet waar we zouden eindigen dus heb toen maar snel bedacht de houding uit de instructies in het vliegtuig aan te nemen. Voorovergebogen en hoofd naar beneden tussen de armen. Zal er voor de lokalen wat raar uit hebben gezien. Gelukkig kwamen we snel tot stilstand. We hadden geluk dat er een veld naast de weg was en we niet de elektriciteitsmast hadden geraakt. Naar mijn idee had de fietser wel kunnen overlijden door de klap, botten breken, hersenletsel, etc. Veel passagiers gingen de bus uit om even te kijken. Ik kon niets zien vanuit de bus omdat er veel mensen omheen stonden. Lokale mensen kwamen bij de bus staan en verhaal halen bij de chauffeur. Uiteindelijk, na wachten, kwam de politie. De bus moest achteruit geduwd worden om weg te komen, alle mannen uit de bus werden gevraagd om te duwen. We hebben de bus gekeerd en reden richting slachtoffer. Deze werd door omstanders in de bus getild. Ogenschijnlijk was de man nog helemaal heel. Hij leek wat in shock. We zijn teruggereden naar Rwamagana en hebben hem op het ziekenhuisterrein bij een unit afgeleverd. Daar weer even gewacht maar uiteindelijk toch thuis aangekomen, om 20.30. Opvallend vond ik dat er kort voor het bereiken van het ziekenhuis er een steile verkeersdrempel over de weg ligt. Lekker als je haast hebt.

Vanmorgen ben ik met Mark naar Gahini hospital geweest in Kayonza district om eens te kijken wat zij zoal aan service leveren. Het was een korte introductie, ik kom een andere keer terug. De arts die we spraken vertelde dat ze ergotherapeuten hadden. Moet ik natuurlijk eens bekijken.

Donderdag ga ik naar Nyagatare om Munique te ondersteunen in een workshop.
Het is inmiddels weer droog buiten dus ik kan veilig droog thuis komen.

Groetjes,

Sarah