12. Daar ben ik weer (deel 2)
Blijf op de hoogte en volg Sarah
15 Juli 2014 | Rwanda, Kibungo
Vervolg:
Weer een NPC activiteit meegemaakt. Dit keer in Remera sector. Er werden 45 kinderen met een beperking geregistreerd. Remera heeft ook een coöperatie van ouders met kinderen met een beperking. De dag erna een coöperatie bezocht aan de overkant van het kantoor, een atelier van mensen met een beperking. We gingen kijken wat ze met de financiële ondersteuning hadden gedaan. Ze hadden er, volgens mij, breimachines van gekocht en een naaimachine. Helaas hadden ze met de getallen van de rekeningen geknoeid. Ze moeten nu nieuwe rekeningen indienen.
De UMUGANDA van juni in mijn eigen huis besteed. Schoonmaken en opruimen was wel weer eens nodig. Echt schoon wordt het niet want dat rode zand zit zo weer in mijn huis of ik heb geen water om schoon te maken. Er ligt nu wat was te wachten op water.
1 en 4 juli waren hier feestdagen: Independence day en Liberation day. De vrijheid van België en het einde van de Genocide. Dit werd samen gevierd op de 4de. Helaas heb ik er weinig van meegekregen. Ik had namelijk een tripje gepland.
’s Morgens om 10.00u. de bus naar Kigali gepakt. Ik was om iets over 12.00u. op Nyabugogo busstation. Daar kreeg ik een grote verrassing. Toen ik mijn ticket voor Musanze ging halen bleek de eerst beschikbare plaats om 17.00u. te zijn. Pfffffff…. brein in sneltreinvaart laten beslissen. Dit ticket toch maar gekocht. Ik wist niet welke andere busmaatschappijen er naar Musanze reizen, nu wel, en wilde niet riskeren om uiteindelijke een nog later bus te hebben. Dat werd dus wachten. Het was wel leuk om om me heen te kijken. Ik had mijn e-reader dus heb ook gelezen en kaartspelletjes gedaan. Toen de zon zover zakte dat ik er in terecht kwam een restaurantje aan de overkant van de weg bezocht. Lekker koel, wat eten en drinken en verder op mijn e-reader. Toen was het 16.15 en ben ik rustig weer terug naar de bussen gelopen. Er stond al een Virunga bus waarvan ik dacht dat deze om 16.30u. ging vertrekken. Ik heb op een randje plaatsgenomen met goed zicht op de bussen van Virunga. Het werd 16.40u. en de bus stond er nog steeds. Toch maar wat dichterbij polshoogte nemen. Bij navraag bleek het de bus van 17.00u. te zijn, mooi dan kan ik instappen en een plaatsje zoeken. Helaas, de bus was tot de laatste stoel gevuld. Ik heb dit gemeld aan mensen van Virunga en zij gaven aan: wacht maar even. Jaja, dat moet ik nog zien. Toch,haha, dat heeft geholpen. Bij de controle van de tickets moest bijna de halve bus er weer uit omdat zij tickets voor een later tijdstip hadden. Hierdoor had ik een goed plaatsje. Mijn dag ging toch goed eindigen. Dit was voordat de reis begon. Ik bleek een dame naast me te hebben die haar hoofd tegen mijn stoel liet rusten maar door het bewegen van de bus en haar ontspanning tegen mijn schouder zakte, steeds weer! Ik ben gewend aan contact met het been of een arm van iemand naast me, dat is al niet mijn voorkeur maar na 5 uur wachten is een hoofd op mijn schouder echt te veel. Ik trok gewoon mijn schouder weg en dan corrigeerde zij haar positie weer. Gelukkig ging ze op een gegeven moment anders zitten en was het over. Maar toen begon het volgende. Naast de eerste dame zat een moeder met baby. Helaas vond deze het nodig om te huilen en hier niet mee te stoppen wat moeder ook probeerde. Mensen voor ons in de bus gingen zich ook al omdraaien. Toen werd er maar een poepluier in de bus gewisseld. Gelukkig dronk de baby volgens mij alleen borstvoeding en stonk de luier niet zo erg. Toen was voor mij de maat wel vol voor vandaag. Na veilig in Musanze te zijn aangekomen (19.00u.) ben ik direct naar het hotel gereisd waar we voor diner hadden afgesproken. Daar zaten de anderen al te wachten. Ontspannen, lekker eten, helaas met doperwten, bah. Ik heb bij Christiane gelogeerd.
Zaterdag zijn we met 4 VSO-ers en twee Peace Corps volunteers naar het parkkantoor van de Virunga Mountains gereden. Hier komt iedereen samen die die dag trips in het park gaan maken. De meesten gaan voor de gorilla’s. Na registratie en betaling naar het startpunt van de hike naar Mount Bisoke. Een dode vulkaan met water in de krater. Van de organisatie kregen we stokken, een gids, dragers en parkwachters/ militairen mee. Het was een mooie dag en een prachtige klim. Zwaar door hoogte, warmte, steilheid en opletten waar je loopt. Het uitzicht onderweg was mooi en op de top de beloning van zicht op de met water gevulde krater. De overkant van de krater is DRC (Dem. Rep. Congo) dus je kan niet over de kraterrand rond lopen.
Op de weg terug hebben we ergens een andere afslag gehad wat ons uiteindelijk een bonus heeft opgeleverd: Golden Monkeys! Wauw, een groep die er vandoor ging toen wij nog onnozel pratend naderden. Er bleven er gelukkig nog enkele achter waardoor we ze konden zien. Heel erg leuk, zo in het wild. Dat hadden we niet verwacht. Super. Na het met tegenzin vervolgen van onze route kwamen we bij een blok beton waarvan ze, zo leek het, de kraan wagenwijd open hadden gezet. Het water volgde keurig ons pad wat was omgetoverd van droog naar enorme modderpoel. Het was goed opletten waar je voeten neer te zetten. Dit ging opvallend goed. Helaas, na even stilstaan, ben ik bij het verplaatsen van mijn gewicht om een stap te zetten naar achteren gegleden, zo op mijn kont. Dit resulteerde in een zwarte kont en modderarmen. Beetje jammer.
’s Avonds Nederland zien winnen van Costa Rica met twee andere Nederlanders, de eerste keer om een wedstrijd te zien met andere Nederlanders. Dit was erg leuk. De volgende dag weer naar Kibungo. Deze terugreis verliep voorspoedig gelukkig.
Vorige week hebben we met veel moeite een wagen van het district beschikbaar gekregen om 4 sectors te bezoeken. We wilden coöperaties bezoeken van mensen met een beperking en verder nagaan wat de sector doet voor mensen met een beperking. We zijn naar Kazo, Rurenge, Karembo en Mugesera geweest, in laatste een rolstoel afgeleverd. De rit was erg hobbelig en delen hebben we met 4 mensen op de achterbank doorgebracht. Dit is erg krap kan ik je vertellen. Wisselend geslaagde dag wb. info vergaren. We hebben een ananasplantage bezocht wat altijd wat oplevert om mee naar huis te nemen en een coöperatie voor honing. De volgende dag had ik stijve schouderspieren, het duurde echter bijna een dag voordat ik er achter kwam dat het door de rit van de dag ervoor kwam.
Vandaag zijn we naar Murama geweest. We hebben een dame met veel spasticiteit in de benen bezocht. Ik heb eenvoudig haar rolstoel kunnen repareren en wat adviezen kunnen geven om meer rust in de benen te krijgen. Daarna boden de mensen gelukkig water en zeep aan want ik was helemaal rood. Hierna nog door naar een andere coöperatie, 115 leden.
De droogte gaat ten koste van de natuur. Alles droogt erg uit. Gras is droog en geel, bladeren verdorren. Ik kijk uit naar regen zodat de natuur weer opbloeit. Hopelijk verbetert mijn watertoevoer in mijn huis dan ook. Ik heb soms drie dagen of langere geen watertoevoer. Dit is mn. lastig voor het toilet, haha.
Ik ga dit weekend op baby visite bij de zus van Pacifique die nog zwanger was de eerste keer dat ik haar zag. Ik ben recent ook bij Bosco en Valence op kraamvisite geweest. Baby’s: Devin en Ethan.
Volgende week twee dagen druk met VSO en donderdag ws. een workshop voor coöperatie leden. Hmmm… hoe vaak heb ik dit woord nu al gebruikt? Workshop gaat door als budget overgemaakt is.
Deze week de 4Daagse, jammer dat ik hem weer twee keer moet missen. Ik loop hier mijn eigen meters: naar het werk, naar mu mujyi, etc.
Groetjes,
Sarah
Weer een NPC activiteit meegemaakt. Dit keer in Remera sector. Er werden 45 kinderen met een beperking geregistreerd. Remera heeft ook een coöperatie van ouders met kinderen met een beperking. De dag erna een coöperatie bezocht aan de overkant van het kantoor, een atelier van mensen met een beperking. We gingen kijken wat ze met de financiële ondersteuning hadden gedaan. Ze hadden er, volgens mij, breimachines van gekocht en een naaimachine. Helaas hadden ze met de getallen van de rekeningen geknoeid. Ze moeten nu nieuwe rekeningen indienen.
De UMUGANDA van juni in mijn eigen huis besteed. Schoonmaken en opruimen was wel weer eens nodig. Echt schoon wordt het niet want dat rode zand zit zo weer in mijn huis of ik heb geen water om schoon te maken. Er ligt nu wat was te wachten op water.
1 en 4 juli waren hier feestdagen: Independence day en Liberation day. De vrijheid van België en het einde van de Genocide. Dit werd samen gevierd op de 4de. Helaas heb ik er weinig van meegekregen. Ik had namelijk een tripje gepland.
’s Morgens om 10.00u. de bus naar Kigali gepakt. Ik was om iets over 12.00u. op Nyabugogo busstation. Daar kreeg ik een grote verrassing. Toen ik mijn ticket voor Musanze ging halen bleek de eerst beschikbare plaats om 17.00u. te zijn. Pfffffff…. brein in sneltreinvaart laten beslissen. Dit ticket toch maar gekocht. Ik wist niet welke andere busmaatschappijen er naar Musanze reizen, nu wel, en wilde niet riskeren om uiteindelijke een nog later bus te hebben. Dat werd dus wachten. Het was wel leuk om om me heen te kijken. Ik had mijn e-reader dus heb ook gelezen en kaartspelletjes gedaan. Toen de zon zover zakte dat ik er in terecht kwam een restaurantje aan de overkant van de weg bezocht. Lekker koel, wat eten en drinken en verder op mijn e-reader. Toen was het 16.15 en ben ik rustig weer terug naar de bussen gelopen. Er stond al een Virunga bus waarvan ik dacht dat deze om 16.30u. ging vertrekken. Ik heb op een randje plaatsgenomen met goed zicht op de bussen van Virunga. Het werd 16.40u. en de bus stond er nog steeds. Toch maar wat dichterbij polshoogte nemen. Bij navraag bleek het de bus van 17.00u. te zijn, mooi dan kan ik instappen en een plaatsje zoeken. Helaas, de bus was tot de laatste stoel gevuld. Ik heb dit gemeld aan mensen van Virunga en zij gaven aan: wacht maar even. Jaja, dat moet ik nog zien. Toch,haha, dat heeft geholpen. Bij de controle van de tickets moest bijna de halve bus er weer uit omdat zij tickets voor een later tijdstip hadden. Hierdoor had ik een goed plaatsje. Mijn dag ging toch goed eindigen. Dit was voordat de reis begon. Ik bleek een dame naast me te hebben die haar hoofd tegen mijn stoel liet rusten maar door het bewegen van de bus en haar ontspanning tegen mijn schouder zakte, steeds weer! Ik ben gewend aan contact met het been of een arm van iemand naast me, dat is al niet mijn voorkeur maar na 5 uur wachten is een hoofd op mijn schouder echt te veel. Ik trok gewoon mijn schouder weg en dan corrigeerde zij haar positie weer. Gelukkig ging ze op een gegeven moment anders zitten en was het over. Maar toen begon het volgende. Naast de eerste dame zat een moeder met baby. Helaas vond deze het nodig om te huilen en hier niet mee te stoppen wat moeder ook probeerde. Mensen voor ons in de bus gingen zich ook al omdraaien. Toen werd er maar een poepluier in de bus gewisseld. Gelukkig dronk de baby volgens mij alleen borstvoeding en stonk de luier niet zo erg. Toen was voor mij de maat wel vol voor vandaag. Na veilig in Musanze te zijn aangekomen (19.00u.) ben ik direct naar het hotel gereisd waar we voor diner hadden afgesproken. Daar zaten de anderen al te wachten. Ontspannen, lekker eten, helaas met doperwten, bah. Ik heb bij Christiane gelogeerd.
Zaterdag zijn we met 4 VSO-ers en twee Peace Corps volunteers naar het parkkantoor van de Virunga Mountains gereden. Hier komt iedereen samen die die dag trips in het park gaan maken. De meesten gaan voor de gorilla’s. Na registratie en betaling naar het startpunt van de hike naar Mount Bisoke. Een dode vulkaan met water in de krater. Van de organisatie kregen we stokken, een gids, dragers en parkwachters/ militairen mee. Het was een mooie dag en een prachtige klim. Zwaar door hoogte, warmte, steilheid en opletten waar je loopt. Het uitzicht onderweg was mooi en op de top de beloning van zicht op de met water gevulde krater. De overkant van de krater is DRC (Dem. Rep. Congo) dus je kan niet over de kraterrand rond lopen.
Op de weg terug hebben we ergens een andere afslag gehad wat ons uiteindelijk een bonus heeft opgeleverd: Golden Monkeys! Wauw, een groep die er vandoor ging toen wij nog onnozel pratend naderden. Er bleven er gelukkig nog enkele achter waardoor we ze konden zien. Heel erg leuk, zo in het wild. Dat hadden we niet verwacht. Super. Na het met tegenzin vervolgen van onze route kwamen we bij een blok beton waarvan ze, zo leek het, de kraan wagenwijd open hadden gezet. Het water volgde keurig ons pad wat was omgetoverd van droog naar enorme modderpoel. Het was goed opletten waar je voeten neer te zetten. Dit ging opvallend goed. Helaas, na even stilstaan, ben ik bij het verplaatsen van mijn gewicht om een stap te zetten naar achteren gegleden, zo op mijn kont. Dit resulteerde in een zwarte kont en modderarmen. Beetje jammer.
’s Avonds Nederland zien winnen van Costa Rica met twee andere Nederlanders, de eerste keer om een wedstrijd te zien met andere Nederlanders. Dit was erg leuk. De volgende dag weer naar Kibungo. Deze terugreis verliep voorspoedig gelukkig.
Vorige week hebben we met veel moeite een wagen van het district beschikbaar gekregen om 4 sectors te bezoeken. We wilden coöperaties bezoeken van mensen met een beperking en verder nagaan wat de sector doet voor mensen met een beperking. We zijn naar Kazo, Rurenge, Karembo en Mugesera geweest, in laatste een rolstoel afgeleverd. De rit was erg hobbelig en delen hebben we met 4 mensen op de achterbank doorgebracht. Dit is erg krap kan ik je vertellen. Wisselend geslaagde dag wb. info vergaren. We hebben een ananasplantage bezocht wat altijd wat oplevert om mee naar huis te nemen en een coöperatie voor honing. De volgende dag had ik stijve schouderspieren, het duurde echter bijna een dag voordat ik er achter kwam dat het door de rit van de dag ervoor kwam.
Vandaag zijn we naar Murama geweest. We hebben een dame met veel spasticiteit in de benen bezocht. Ik heb eenvoudig haar rolstoel kunnen repareren en wat adviezen kunnen geven om meer rust in de benen te krijgen. Daarna boden de mensen gelukkig water en zeep aan want ik was helemaal rood. Hierna nog door naar een andere coöperatie, 115 leden.
De droogte gaat ten koste van de natuur. Alles droogt erg uit. Gras is droog en geel, bladeren verdorren. Ik kijk uit naar regen zodat de natuur weer opbloeit. Hopelijk verbetert mijn watertoevoer in mijn huis dan ook. Ik heb soms drie dagen of langere geen watertoevoer. Dit is mn. lastig voor het toilet, haha.
Ik ga dit weekend op baby visite bij de zus van Pacifique die nog zwanger was de eerste keer dat ik haar zag. Ik ben recent ook bij Bosco en Valence op kraamvisite geweest. Baby’s: Devin en Ethan.
Volgende week twee dagen druk met VSO en donderdag ws. een workshop voor coöperatie leden. Hmmm… hoe vaak heb ik dit woord nu al gebruikt? Workshop gaat door als budget overgemaakt is.
Deze week de 4Daagse, jammer dat ik hem weer twee keer moet missen. Ik loop hier mijn eigen meters: naar het werk, naar mu mujyi, etc.
Groetjes,
Sarah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
