5. Iedereen ‘kent’ me nu…

Afgelopen maandag heb ik de laatste administratieve zaken van mijn trainingen van de week ervoor afgerond, dit dinsdag nog voortgezet en begonnen aan het lezen van een artikel over een onderzoek dat in Rwanda is gedaan en is gerelateerd aan mensen met een handicap en revalidatie. Erg interessant maar ik ben niet ver gekomen. Ik heb een halve dag gewerkt en ben toen mijn tas gaan pakken om naar Kigali af te reizen. Samen met Moses de bus in op weg naar Kigali in verband met de Annual Country Review (ACR) de twee volgende dagen. We zijn vanaf Remera buspark naar het VSO kantoor gekomen en daar was het al een aardige verzameling van VSO-ers. Iedereen vanuit de regions reist af naar Kigali de nacht voor de ACR. Ik moest mijn budgetsheet en kleine restant geld terugbrengen naar het VSO kantoor en mijn paspoort ophalen. Ik had ook nog een kort lijstje vragen.
Helaas hield een andere VSO-er Emile busy zodat ik moest wachten. Ik heb inmiddels mijn paspoort terug met mijn (werk)visum en heb mijn een kop thee gehaald. Uiteindelijk kon ik toch mijn spullen inleveren, met wat extra handelingen en een uit het kantoor rennende program manager. Zij moest haar tas nog pakken en wilde niet in het donker naar de locatie van de ACR rijden. De vragen moest ik maar even voor me houden. Het hele kantoor was erg druk bezig met de voorbereidingen van de ACR en het afsluiten van het financiële jaar. Dan maar op haar Hilltop hotel waar ik die nacht zou slapen. Ik heb de kamer gedeeld met Munique en veel andere VSO-ers ontmoet. Dat was gezellig. De volgende dag met een aantal bussen naar Gashora: La Palisse Clubhouse. Een mooie locatie aan een meer. Hemelsbreed niet zo ver van Ngoma. Ik heb weer met Munique de kamer gedeeld. Springbox matrassen, heerlijk, niet van die doorgezakte zachter schuimmatrassen zoals elders. We zijn met meer dan 100 personen. Heel VSO staff, bijna alle VSO volunteers en een aantal lokale werk partners zijn bijeen.
We hebben twee dagen in groepen gesproken en gediscussieerd over de VSO programma’s in Rwanda: wat gaat goed, wat kan beter, moeten we activiteiten stoppen of juist nieuwe groepen aanboren. Dit is interessant. Ik heb wel het idee dat ik twee dagen de hele tijd heb lopen eten: ontbijt, thee met snack, lunch, thee en diner, pfff… Ik heb me niet ingehouden overigens, haha.
Op de tweede dag heeft Moses een korte presentatie gehouden over het werk dat in Ngoma district was gedaan. Wat bleek, hij focuste met namen op de recente activiteiten waaronder het bezoek aan de school met mij. Langzaam aan werd mijn angst groter dat ik straks te zien zou zijn op het grote projectie scherm. Ik wist dat Moses met zijn kamer en telefoon niet alleen foto’s maar ook een paar filmopnames had gemaakt. Ik heb deze zelf ook. Ik wist echter niet dat hij deze zou gebruiken tijdens de ACR. En ja hoor… daar gaan we, ik heb met grote verwondering naar mezelf zitten kijken. Een aantal stukjes zijn laten zien van mijn assessments met kinderen. Ik had zelf andere stukjes gekozen als ik betrokken was bij de selectie ervan. Tot grote vreugde van mij werd ik hierna ook nog uitgenodigd om naar voren te komen en voor de groep, met een microfoon, toe te lichten wat we hadden gedaan. Echt iets voor mij. Ik voelde dat mijn stem niet stabiel was en ik moest ter plekke bedenken wat ik zou vertellen. Gelukkig bleek die onzekerheid/ instabiliteit in mijn stem door de zaal niet te zijn opgevallen en is het geheel, wat Moses en ik hebben verteld, goed ontvangen. Uit de discussies in de dag ervoor kwam in alle groepen naar voren dat we meer wilden samenwerken tussen de verschillende VSO programma’s. Dit was een mooi voorbeeld van een samenwerking tussen Education & Social Inclusion (disability). We hebben dus een goede beurt gemaakt en iedereen weet nu wie ik ben. Ik heb positieve reacties gekregen achteraf. Ik heb Moses natuurlijk wel even laten weten dat ik het prettig had gevonden als hij me even had ingelicht…
De naam Sarah is in een internationaal gezelschap populair. Ik geloof dat we met 4 of 5 Sarah zijn en allemaal met een H, grappig. We zijn met 8 Nederlanders (waarvan 1 een meegekomen partner is). ’s Avonds hebben we de film Invictus gekeken. Gaat over de het WK rugby in South Africa, de rol van Nelson Mandela en hoe het het land heeft verbroederd.

De locatie was echt een uitje. Leuke ‘huisjes’ om in te slapen, mooi gelegen bij een meer. Helaas zowel in Kigalia als in Gashora geen warme douche. Een aantal mooie vogels gespot. Ons verbaasd over verplaatsende eilanden in het meer. De eerste dag daar heb ik enorm lopen niezen en voelde me verkouden, misschien de ontspanning na de drukke start van mijn tijd hier. Gelukkig deed een nacht slapen veel goed en was het de tweede dag weer weg.

Vrijdag ochtend heeft het veel geregend. Na terugkomst in Kigali met een groepje boodschappen gedaan en geluncht. Om 15.30 de bus van Nyabugogo, om 18.30 was ik terug in Ngoma. Door de natte dag was het mistig in de omgeving. Ik was aardig moe en er was een power out, ik ben vroeg naar bed gegaan en heb goed geslapen. Gisteren de dag rustig begonnen, de mist zien wegtrekken door de zon. De foto’s van de ACR gekeken, wat gelezen, computer spelletjes gedaan en daarna naar de markt. Helaas was er geen markt omdat ik vergeten was dat het de laatste zaterdag van de maand was: Umuganda (Public Cleaning). Dan is er markt op vrijdag. Volgende maand doe ik misschien wel mee aan Umuganda. Ik heb wel geld kunnen halen bij de bank en in een winkeltje wat benodigdheden kunnen kopen. ’s Avonds bij Amy gegeten omdat zij dinsdag naar Kigali verhuist. We waren met 6 VSO-ers.

Ik weet niet of ik dit moet vertellen maar ja: Christ sloot gisteren bij de tafel aan met het verhaal dat de avond ervoor Munique een motor ongeluk had gehad. De motor was gebotst met een hond en Munique en driver waren gelanceerd. Ze heeft met name haar huid opengehaald maar kort na het voorval leek ze even niet goed meer te weten hoe en wat. Ze heeft de nacht in het ziekenhuis doorgebracht met Christ aan haar bed. Ze heeft mij aangegeven dat het allemaal wel meevalt maar het verhaal klonk toch heftig.

Vandaag begonnen met veel zon en handwas. Ik heb ontdekt dat ik iets langer kan slapen als ik een oogpad gebruik, overgehouden aan een Qatar Airways flight to Nepal. Hierdoor heb ik geen last van het licht ’s ochtends. Vandaag tot 6.45 geslapen, dat is uitslapen :-). Straks buiten lezen, op een stoel of in de hangmat.
Ik heb in en rond mijn tuin steeds meer gekleurde vogels gezien: geel, blauw. Ik heb ze alleen nog niet goed kunnen vastleggen.

Sinds vannacht zit Nederland in dezelfde tijdszone als Rwanda.